φυλακίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
φῠλᾰκῑτ-
ονομαστική ὁ φυλακίτης οἱ φυλακῖται
      γενική τοῦ φυλακίτου τῶν φυλακιτῶν
      δοτική τῷ φυλακίτῃ τοῖς φυλακίταις
    αιτιατική τὸν φυλακίτην τοὺς φυλακίτᾱς
     κλητική ὦ! φυλακῖτᾰ φυλακῖται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  φυλακίτᾱ
γεν-δοτ τοῖν  φυλακίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φῠλᾰκῑ́της < φύλαξ + -ίτης

Ουσιαστικό

φῠλᾰκῑ́της ουδέτερο

  1. ο φυλακισμένος, ο κλεισμένος στη φυλακή
    ≈ συνώνυμα: δεσμώτης
  2. (Στην Αίγυπτο) το όργανο της τάξεως, ο αστυνομικός
  3. (Στον πληθυντικό) οἱ φῠλᾰκῑ͂ται: η αιγυπτιακή αστυνομία

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.