φετιάλιοι

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φετιάλιοι
γενική	τῶν	φετιαλίων
δοτική	τοῖς	φετιαλίοις
αιτιατική	τοὺς	φετιαλίους
κλητική ὦ!		φετιάλιοι
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

φετιάλιοι (ελληνιστική κοινή) < (άμεσο δάνειο) λατινική fetiales < fetialis

φετιάλιοι αρσενικό, μόνο στον πληθυντικό (& φιτιαλεῖς & φητιάλιοι)

(ελληνιστική κοινή , νομικός όρος) 20 ρωμαίοι ειρηνοδίκες ιερείς που κήρυτταν επίσημα την έναρξη ειρήνη, ανακωχής, συμμαχίας κ.λπ.
※ τῶν καλουμένων φετιαλίων. οὗτοι δ΄ ἂν εἴησαν κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν καλούμενοι διάλεκτον εἰρηνοδίκαι (Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Ρωμαϊκή Αρχαιολογία, 2.72.1)

φετιάλιοι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.