τρῦπα

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ τρῦπᾰ αἱ τρῦπαι
      γενική τῆς τρύπης τῶν τρυπῶν
      δοτική τῇ τρύπῃ ταῖς τρύπαις
    αιτιατική τὴν τρῦπᾰν τὰς τρύπᾱς
     κλητική ὦ! τρῦπᾰ τρῦπαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  τρύπᾱ
γεν-δοτ τοῖν  τρύπαιν
1η κλίση, ομάδα 'γλῶσσα', Κατηγορία 'γλῶσσα' όπως «γλῶσσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρῦπα < αρχαία ελληνική τρυπ(άω) / τρυπ(ῶ) + -α (αναδρομικός σχηματισμός) [1]

Ουσιαστικό

τρῦπα θηλυκό
  • τρύπα

Αναφορές
  1. τρυπώ - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.