του θανατά

του θανατά < είτε γενική ενικού υποθετικού τύπου *θανατάς, επιτατικού του θάνατος[1] (< θάνατ(ος) + -άς (δηλαδή ο Χάρος, αυτός που ασχολείται με το θάνατο)[2] ή (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική - *τοῦ θανατᾶν (του πεθαμού) < αρχαία ελληνική έναρθρο απαρέμφατο του θανατῶ (θανατόω) [1]

→ δείτε τις λέξεις του, θανατά και θανατᾶν

ΔΦΑ : /tu‿θanaˈta/

του θανατά αρσενικό

• (οικείο)
  1. (κυριολεκτικά, μεταφορικά) (είμαι) άρρωστος ή σε άσχημη κατάσταση, είτε ετοιμοθάνατος είτε σε κακά χάλια

     ↪ Τον παράτησε, κι αυτός έπεσε του θανατά, ήταν να τον κλαις.

     ≈ συνώνυμα: του πεθαμού

  2. (επιτατικό, κυριολεκτικά, μεταφορικά) πάρα πολύ [3]

     ↪ βαριέμαι του θανατά

     ↪ είμαι τρομαγμένος του θανατά

• → δείτε τη λέξη θάνατος