τελευτή

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η τελευτή οι τελευτές
      γενική της τελευτής των τελευτών
    αιτιατική την τελευτή τις τελευτές
     κλητική τελευτή τελευτές
Συνήθως στον ενικό
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τελευτή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τελευτή. Δείτε τέλος

Προφορά
ΔΦΑ : /te.leˈfti/

Ουσιαστικό

τελευτή θηλυκό, μόνο στον ενικό

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    τελευτή

Πηγές
  • Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.