συμπλήρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμπλήρωσῐς	αἱ	συμπληρώσεις
γενική	τῆς	συμπληρώσεως	τῶν	συμπληρώσεων
δοτική	τῇ	συμπληρώσει	ταῖς	συμπληρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συμπλήρωσῐν	τὰς	συμπληρώσεις
κλητική ὦ!		συμπλήρωσῐ		συμπληρώσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμπληρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		συμπληρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συμπλήρωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συμπληρῶ (κλίση συμπληρόω) + -σις (-ωσις). Μορφολογικά αναλύεται σε συμ- + πλήρωσις

συμπλήρωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

συμπλήρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.