στεγανότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ στεγανότης αἱ στεγανότητες
      γενική τῆς στεγανότητος τῶν στεγανοτήτων
      δοτική τῇ στεγανότητῐ ταῖς στεγανότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν στεγανότητᾰ τὰς στεγανότητᾰς
     κλητική ὦ! στεγανότης στεγανότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  στεγανότητε
γεν-δοτ τοῖν  στεγανοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στεγανότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στεγανό(ς) + -της

Ουσιαστικό

στεγανότης θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.