στείχω

Αρχαία ελληνικά (grc)

στείχω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *steygʰ- (περπατάω, προχωρώ -εύτακτα-). Συγγενή: πρωτογερμανική *stīganąro (ανεβαίνω, σκαρφαλώνω προς τα πάνω) > γερμανική steigen (ανεβαίνω), σερβοκροατικά сти̏гнути (stȉgnutik, έρχομαι).

Για τη μεταπτωτική βαθμίδα *stóygʰ-, δείτε στοῖχος. Για τη μεταπτωτική βαθμίδα *stigʰ-, δείτε στίχος.[1]

στείχω (χωρίς μεσοπαθητική φωνή) (ποιητικός τύπος, επικός τύπος )

μεταπτωτική βαθμίδα *stigʰ-

στείχω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας
	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγὼ	στείχω	στείχω	στείχοιμι	—
σὺ	στείχεις	στείχῃς	στείχοις	στεῖχε
οὖτος	στείχει	στείχῃ	στείχοι	στειχέτω
ἡμεῖς	στείχομεν	στείχωμεν	στείχοιμεν	—
ὑμεῖς	στείχετε	στείχητε	στείχοιτε	στείχετε
οὗτοι	στείχουσῐ(ν)	στείχωσῐ(ν)	στείχοιεν	στειχόντων στειχέτωσαν
2o δυϊκός	στείχετον	στείχητον	στείχοιτον	στείχετον
3o δυϊκός	στείχετον	στείχητον	στειχοίτην	στειχέτων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο
ονοματικοί τύποι	στείχειν	στείχων	στείχουσα	στεῖχον

s.v. «στοίχος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

στείχω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
στείχω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.