σήμανσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σήμανσῐς	αἱ	σημάνσεις
γενική	τῆς	σημάνσεως	τῶν	σημάνσεων
δοτική	τῇ	σημάνσει	ταῖς	σημάνσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σήμανσῐν	τὰς	σημάνσεις
κλητική ὦ!		σήμανσῐ		σημάνσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σημάνσει
γεν-δοτ	τοῖν		σημανσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σήμανσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σημαίνω, σημαν- + -σις

σήμανσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

σήμανσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.