ρωμαίικα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ρωμαίικα → δείτε τη λέξη ρωμαίικος

για τη γλώσσα < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου ρωμαίικος στον πληθυντικό

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	τα	ρωμαίικα
γενική	των	ρωμαίικων
αιτιατική	τα	ρωμαίικα
κλητική		ρωμαίικα
Κατηγορία όπως «σίδερο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ρωμαίικα ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό

η (ελληνική) δημοτική γλώσσα, η καθομιλουμένη (σε αντίθεση με τα «ελληνικά», όπου εννοείται η καθαρεύουσα, οι «ελληνικούρες»)
※ ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ ―Τζάνουμ, Λογιώτατε, μπαμπά σου γλώσσα γιατί ντε μιλάς; ΛΟΓΙΩΤΑΤΟΣ —Την των προγόνων διαλέγεσθαι χρη. ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ —Εγώ χρη μη, γόνω μόνω, ντε ξέρω· γιατί ντε μιλάς ρωμα[ί]ικα, έριφ;
Δημήτριος Βυζάντιος, Η Βαβυλωνία [1836], επιμέλεια: Σπύρος Ευαγγελάτος (Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1996), σ. 9.

※ [ «Φαρσί»], [μ]ε τον τρόπο του Φαρς … η φράση γλίστρησε στα Ρωμαίϊκα
Πάτρικ Λη Φέρμορ, Μάνη, μετάφραση από τα αγγλικά: Τζαννής Τζαννετάκης (Αθήνα: Κέδρος, 2007 [α΄ έκδ. 1972], ISBN 978-960-04-0864-5), σ. 229.

ρωμέικα

ρούμτζα

Μεταφράσεις

ρωμαίικα

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ρωμαίικα

ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του ρωμαίικο

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.