πυρόμαντις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πῠρομαντῐ- πῠρομαντε-
ονομαστική	ὁ/ἡ	πυρόμαντῐς	οἱ/αἱ	πυρομάντεις
γενική	τοῦ/τῆς	πυρομάντεως	τῶν	πυρομάντεων
δοτική	τῷ/τῇ	πυρομάντει	τοῖς/ταῖς	πυρομάντεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	πυρόμαντῐν	τοὺς/τὰς	πυρομάντεις
κλητική ὦ!		πυρόμαντῐ		πυρομάντεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυρομάντει
γεν-δοτ	τοῖν		πυρομαντέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πυρόμαντις < αρχαία ελληνική πυρό- + μάντις

πυρόμαντις, -εως αρσενικό ή θηλυκό

→ και δείτε τις λέξεις πῦρ και μάντις

πυρόμαντις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.