πτωχά

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ptoˈxa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πτω‐χά

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πτωχά

ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους του πτωχός, λόγια μορφή του φτωχά

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πτωχά < πτωχ(ός) + -ά

Επίρρημα

πτωχά

φτωχά, φτωχικά, από φτωχή γενιά

φτωχά

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πτωχά

ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους του πτωχός

Πηγές

σελ.306, Τόμος 18 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία. Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.