πενιχρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ πενιχρότης αἱ πενιχρότητες
      γενική τῆς πενιχρότητος τῶν πενιχροτήτων
      δοτική τῇ πενιχρότητῐ ταῖς πενιχρότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν πενιχρότητᾰ τὰς πενιχρότητᾰς
     κλητική ὦ! πενιχρότης πενιχρότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πενιχρότητε
γεν-δοτ τοῖν  πενιχροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πενιχρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πενιχρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

πενιχρότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.