παρέλασις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ παρέλασῐς αἱ παρελάσεις
      γενική τῆς παρελάσεως τῶν παρελάσεων
      δοτική τῇ παρελάσει ταῖς παρελάσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν παρέλασῐν τὰς παρελάσεις
     κλητική ὦ! παρέλασῐ παρελάσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παρελάσει
γεν-δοτ τοῖν  παρελασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρέλασις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παρελαύ(νω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + ἔλασις < ἐλαύνω.
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: παρέλαση

Ουσιαστικό

παρέλασις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.