ομογνωμονώ
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - ομογνωμονώ < αρχαία ελληνική ὁμογνωμονέω / ὁμογνωμονῶ < ὁμογνώμων < ὁμοῦ + γνώμη < γιγνώσκω
Προφορά
Προφορά- ΔΦΑ : /o.mo.ɣno.moˈno/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : ο‐μο‐γνω‐μο‐νώ
Κλίση
Ενεργητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | ομογνωμονώ | ομογνωμονούσα | θα ομογνωμονώ | να ομογνωμονώ | ομογνωμονώντας | |
| β' ενικ. | ομογνωμονείς | ομογνωμονούσες | θα ομογνωμονείς | να ομογνωμονείς | (ομογνωμόνει) | |
| γ' ενικ. | ομογνωμονεί | ομογνωμονούσε | θα ομογνωμονεί | να ομογνωμονεί | ||
| α' πληθ. | ομογνωμονούμε | ομογνωμονούσαμε | θα ομογνωμονούμε | να ομογνωμονούμε | ||
| β' πληθ. | ομογνωμονείτε | ομογνωμονούσατε | θα ομογνωμονείτε | να ομογνωμονείτε | ομογνωμονείτε | |
| γ' πληθ. | ομογνωμονούν(ε) | ομογνωμονούσαν(ε) | θα ομογνωμονούν(ε) | να ομογνωμονούν(ε) | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | ομογνωμόνησα | θα ομογνωμονήσω | να ομογνωμονήσω | ομογνωμονήσει | ||
| β' ενικ. | ομογνωμόνησες | θα ομογνωμονήσεις | να ομογνωμονήσεις | ομογνωμόνησε | ||
| γ' ενικ. | ομογνωμόνησε | θα ομογνωμονήσει | να ομογνωμονήσει | |||
| α' πληθ. | ομογνωμονήσαμε | θα ομογνωμονήσουμε | να ομογνωμονήσουμε | |||
| β' πληθ. | ομογνωμονήσατε | θα ομογνωμονήσετε | να ομογνωμονήσετε | ομογνωμονήστε | ||
| γ' πληθ. | ομογνωμόνησαν ομογνωμονήσαν(ε) |
θα ομογνωμονήσουν(ε) | να ομογνωμονήσουν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | |
| α' ενικ. | έχω ομογνωμονήσει | είχα ομογνωμονήσει | θα έχω ομογνωμονήσει | να έχω ομογνωμονήσει | ||
| β' ενικ. | έχεις ομογνωμονήσει | είχες ομογνωμονήσει | θα έχεις ομογνωμονήσει | να έχεις ομογνωμονήσει | ||
| γ' ενικ. | έχει ομογνωμονήσει | είχε ομογνωμονήσει | θα έχει ομογνωμονήσει | να έχει ομογνωμονήσει | ||
| α' πληθ. | έχουμε ομογνωμονήσει | είχαμε ομογνωμονήσει | θα έχουμε ομογνωμονήσει | να έχουμε ομογνωμονήσει | ||
| β' πληθ. | έχετε ομογνωμονήσει | είχατε ομογνωμονήσει | θα έχετε ομογνωμονήσει | να έχετε ομογνωμονήσει | ||
| γ' πληθ. | έχουν ομογνωμονήσει | είχαν ομογνωμονήσει | θα έχουν ομογνωμονήσει | να έχουν ομογνωμονήσει |
| |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.