μονόζυξ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
μονοζῠγ-
ονομαστική ὁ μονόζυξ οἱ μονόζυγες
      γενική τοῦ μονόζυγος τῶν μονοζύγων
      δοτική τῷ μονόζυγῐ τοῖς μονόζυξῐ(ν)
    αιτιατική τὸν μονόζυγᾰ τοὺς μονόζυγᾰς
     κλητική ὦ! μονόζυξ μονόζυγες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μονόζυγε
γεν-δοτ τοῖν  μονοζύγοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πτέρυξ' όπως «πτέρυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μονόζυξ < μονό- + ζυγ(ός) + -ς

Ουσιαστικό

μονόζυξ αρσενικό

  1. που βρίσκεται μόνος στο ζυγό
  2. (για γυναίκα) χωρίς να έχει σύζυγο
    ※  6ος/5ος αιώνας πκε ⌘ Αισχύλος, Πέρσαι (A. Pers. 139)
    τὸν αἰχμήεντα θοῦρον εὐνα-
    τῆρ᾽ ἀποπεμψαμένα
    λείπεται μονόζυξ.
    το γενναίο πολεμόχαρον άντρα της
    κατευόδωσε – τώρ᾽ απομένει
    στην ερμιά της μονόταιρη, η θλιμμένη.
    Μετάφραση (1930): Ιωάννης Γρυπάρης greek-language.gr

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις μόνος και ζυγός

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.