μανδήλιον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μανδήλιον < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μανδήλιον. Συγκρίνετε με τις μορφές μαντήλιον, μαντίλιν.

Ουσιαστικό

μανδήλιον ουδέτερο

  • άλλη μορφή του μανδήλιν & μανδήλι
    άλλες μορφές: μανδέλλιον

Συγγενικά
  • μανδήλη
  • μανδιλίδα

→ και δείτε τη λέξη μαντήλι

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ μανδήλιον τὰ μανδήλιᾰ
      γενική τοῦ μανδηλίου τῶν μανδηλίων
      δοτική τῷ μανδηλίῳ τοῖς μανδηλίοις
    αιτιατική τὸ μανδήλιον τὰ μανδήλιᾰ
     κλητική ὦ! μανδήλιον μανδήλιᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μανδηλίω
γεν-δοτ τοῖν  μανδηλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μανδήλιον < (άμεσο δάνειο) λατινική mantilium / mantelium, υποκοριστικού του mantile[1] mantele < → δείτε τη λέξη manus
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ μεσαιωνικά ελληνικά: μανδήλιον > μαντήλι ⇒ νέα ελληνικά: μαντίλι (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

μανδήλιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά
  • μανδήλη

Αναφορές
  1. μαντίλι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.