μάγευμα

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ μάγευμᾰ τὰ μαγεύμᾰτᾰ
      γενική τοῦ μαγεύμᾰτος τῶν μαγευμᾰ́των
      δοτική τῷ μαγεύμᾰτῐ τοῖς μαγεύμᾰσῐ(ν)
    αιτιατική τὸ μάγευμᾰ τὰ μαγεύμᾰτᾰ
     κλητική ὦ! μάγευμᾰ μαγεύμᾰτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μαγεύμᾰτε
γεν-δοτ τοῖν  μαγευμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάγευμα < μαγεύ(ω) + -μα

Ουσιαστικό

μάγευμα, -ατος ουδέτερο

  1. μαγικό τέχνασμα
  2. (στον πληθυντικό μαγεύματα) μάγια, μαγική απάτη, γητειές, μαγικά φίλτρα

Αναφορές
  1. ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.