κύπελλον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ κύπελλον τὰ κύπελλᾰ
      γενική τοῦ κυπέλλου τῶν κυπέλλων
      δοτική τῷ κυπέλλῳ τοῖς κυπέλλοις
    αιτιατική τὸ κύπελλον τὰ κύπελλᾰ
     κλητική ὦ! κύπελλον κύπελλᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κυπέλλω
γεν-δοτ τοῖν  κυπέλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κύπελλον < υποκοριστικό του κύπη < ΙΕ ρίζα * κυπ-

Ουσιαστικό

κύπελλον ουδέτερο

  1. κύπελλο
    Ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη, / μειδήσασα δὲ παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον (Όμηρος, Ιλιάς, Α, 595-596)
  2. αγγείο
  3. ποτήρι
  4. δοχείο

Συνώνυμα
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.