κρίνων

Νέα ελληνικά (el)

ΔΦΑ : /ˈkri.non/

κρίνων αρσενικό ή ουδέτερο

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
	κρῑνοντ-
ονομαστική	ὁ	κρίνων	ἡ	κρίνουσᾰ	τὸ	κρῖνον
γενική	τοῦ	κρίνοντος	τῆς	κρινούσης	τοῦ	κρίνοντος
δοτική	τῷ	κρίνοντῐ	τῇ	κρινούσῃ	τῷ	κρίνοντῐ
αιτιατική	τὸν	κρίνοντᾰ	τὴν	κρίνουσᾰν	τὸ	κρῖνον
κλητική ὦ!		κρίνων		κρίνουσᾰ		κρῖνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κρίνοντες	αἱ	κρίνουσαι	τὰ	κρίνοντᾰ
γενική	τῶν	κρινόντων	τῶν	κρινουσῶν	τῶν	κρινόντων
δοτική	τοῖς	κρίνουσῐ(ν)	ταῖς	κρινούσαις	τοῖς	κρίνουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	κρίνοντᾰς	τὰς	κρινούσᾱς	τὰ	κρίνοντᾰ
κλητική ὦ!		κρίνοντες		κρίνουσαι		κρίνοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κρίνοντε	τὼ	κρινούσᾱ	τὼ	κρίνοντε
γεν-δοτ	τοῖν	κρινόντοιν	τοῖν	κρινούσαιν	τοῖν	κρινόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «λύων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

κρίνων, κρίνουσα, κρῖνον

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.