κνίζω

κνίζω < αρχαία ελληνική κνίζω

κνίζω

• προκαλώ ερεθισμό, ερεθίζω

• κνησμός

κνίζω < → λείπει η ετυμολογία

κνίζω

1. ξύνω, τρίβω
2. γαργαλώ
3. επιφέρω, προκαλώ, προξενώ

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Νεμεονίκαις, 5. Πυθέᾳ ‹Αἰγινήτῃ ἀγενείῳ› παγκρατιαστῇ, 33 (5.33)

   τοῖο δ᾽ ὀργὰν κνίζον αἰπεινοὶ λόγοι·

   μα εκείνου μ᾽ αγανάχτηση αγκαθιάσανε τ᾽ ασύφταστα τα λόγια την καρδιά του

   Μετάφραση (1936): Ιωάννης Γρυπάρης, @greek‑language.gr

4. (μεταφορικά) (για έρωτα) πειράζω, ερεθίζω, ενοχλώ

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Πυθιονίκαις, 10. Ἱπποκλεῖ Θεσσαλῷ παιδὶ διαυλοδρόμῳ, 61 (10.60-10.61)

   καὶ γάρ | ἑτέροις ἑτέρων ἔρωτες ἔκνιξαν φρένας·

   • γιατί | σ᾽ άλλους γι᾽ αυτά σ᾽ άλλους για κείνα ο έρωτας το νου ερεθίζει.

     Μετάφραση (1958): Ι.Ν. Γρυπάρης, @greek‑language.gr

   • γιατί, αλήθεια, | γι᾽ άλλο πράγμα κάθε φορά ο πόθος την καρδιά του ανθρώπου την κεντρίζει.

     Μετάφραση (1994): Γιάννης Οικονομίδης, @greek‑language.gr

   ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 6 (Ἐρατώ), 62.1

   τὸν δὲ Ἀρίστωνα ἔκνιζε ἄρα τῆς γυναικὸς ταύτης ἔρως·

   Τον Αρίστωνα λοιπόν τον σιγότρωγε ο έρωτας αυτής της γυναίκας·

   Μετάφραση (1993): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Μήδεια, στίχ. 599 (598-599)

   μή μοι γένοιτο λυπρὸς εὐδαίμων βίος | μηδ᾽ ὄλβος ὅστις τὴν ἐμὴν κνίζοι φρένα.

   Να μην αξιωθώ την ευτυχία που πονάει | ούτε τα πλούτη που πληγώνουν την καρδιά.

   Μετάφραση (2012): Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Αθήνα: Κίχλη @greek‑language.gr

5. (στη μέση φωνή) γαργαλιέμαι

→ και δείτε τη λέξη κνάω

• κνίζω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κνίζω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.