καταμήνυσις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καταμήνυσις < ελληνιστική κοινή καταμήνυσις

Ουσιαστικό

καταμήνυσις θηλυκό

  1. πληροφορία
    ≈ συνώνυμα: καταμήνυμα
  2. (νομικός όρος) η καταμήνυση

Συγγενικά
  • καταμηνυτής
  • προκαταμηνύω

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ καταμήνυσῐς αἱ καταμηνύσεις
      γενική τῆς καταμηνύσεως τῶν καταμηνύσεων
      δοτική τῇ καταμηνύσει ταῖς καταμηνύσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν καταμήνυσῐν τὰς καταμηνύσεις
     κλητική ὦ! καταμήνυσῐ καταμηνύσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταμηνύσει
γεν-δοτ τοῖν  καταμηνυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταμήνυσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταμηνύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

καταμήνυσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.