κατακράτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κατακράτησῐς αἱ κατακρατήσεις
      γενική τῆς κατακρατήσεως τῶν κατακρατήσεων
      δοτική τῇ κατακρατήσει ταῖς κατακρατήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κατακράτησῐν τὰς κατακρατήσεις
     κλητική ὦ! κατακράτησῐ κατακρατήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κατακρατήσει
γεν-δοτ τοῖν  κατακρατησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατακράτησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κατακρατέω / κατακρατῶ, κατακρατη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε κατα- + κράτησις

Ουσιαστικό

κατακράτησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά
  • κατακρατέω

→ και δείτε τις λέξεις κρατέω και κράτος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.