καινουργής

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ καινουργής τὸ καινουργές
      γενική τοῦ/τῆς καινουργοῦς τοῦ καινουργοῦς
      δοτική τῷ/τῇ καινουργεῖ τῷ καινουργεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν καινουργῆ τὸ καινουργές
     κλητική ὦ! καινουργές καινουργές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ καινουργεῖς τὰ καινουργῆ
      γενική τῶν καινουργῶν τῶν καινουργῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς καινουργέσῐ(ν) τοῖς καινουργέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς καινουργεῖς τὰ καινουργῆ
     κλητική ὦ! καινουργεῖς καινουργῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ καινουργεῖ τὼ καινουργεῖ
      γεν-δοτ τοῖν καινουργοῖν τοῖν καινουργοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

καινουργής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καινουργ(έω) + -ής

Επίθετο

καινουργής, -ής, -ές

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.