κένωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κένωσῐς αἱ κενώσεις
      γενική τῆς κενώσεως τῶν κενώσεων
      δοτική τῇ κενώσει ταῖς κενώσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κένωσῐν τὰς κενώσεις
     κλητική ὦ! κένωσῐ κενώσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κενώσει
γεν-δοτ τοῖν  κενωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κένωσις < κενόω / κενῶ + -σις < κενός
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κένωση

Ουσιαστικό

κένωσις, -εως θηλυκό

Σύνθετα
  • ἀποκένωσις
  • διακένωσις
  • ἐκκένωσις
  • παρακένωσις
  • ὑπερκένωσις

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.