θυγατριδοῦς
Αρχαία ελληνικά (grc)
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | θυγατριδέος > θυγατριδοῦς | οἱ | θυγατριδέοι > θυγατριδοῖ |
| γενική | τοῦ | θυγατριδέου > θυγατριδοῦ | τῶν | θυγατριδέων > θυγατριδῶν |
| δοτική | τῷ | θυγατριδέῳ > θυγατριδῷ | τοῖς | θυγατριδέοις > θυγατριδοῖς |
| αιτιατική | τὸν | θυγατριδέον > θυγατριδοῦν | τοὺς | θυγατριδέους > θυγατριδοῦς |
| κλητική ὦ! | θυγατριδέε > θυγατριδοῦ | θυγατριδέοι > θυγατριδοῖ | ||
| δυϊκός | ||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | θυγατριδέω > θυγατριδώ | ||
| γεν-δοτ | τοῖν | θυγατριδέοιν > θυγατριδοῖν | ||
| 2η κλίση, ομάδα 'θυγατριδέος θυγατριδοῦς', Κατηγορία 'θυγατριδοῦς' όπως «θυγατριδοῦς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
- θυγατριδοῦς < → λείπει η ετυμολογία
Ουσιαστικό
θυγατριδοῦς αρσενικό, ιωνικός τύπος : θυγατριδέος (θηλυκό θυγατριδῆ)
Πηγές
- θυγατριδοῦς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- θυγατριδοῦς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.