θνητότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ θνητότης αἱ θνητότητες
      γενική τῆς θνητότητος τῶν θνητοτήτων
      δοτική τῇ θνητότητῐ ταῖς θνητότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν θνητότητᾰ τὰς θνητότητᾰς
     κλητική ὦ! θνητότης θνητότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  θνητότητε
γεν-δοτ τοῖν  θνητοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θνητότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική θνητ(ός) + -ότης < θνῄσκω [1]

Ουσιαστικό

θνητότης θηλυκό

Αναφορές
  1. «θνήσωκ» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.