ζημίωμα

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ ζημίωμᾰ τὰ ζημιώμᾰτᾰ
      γενική τοῦ ζημιώμᾰτος τῶν ζημιωμᾰ́των
      δοτική τῷ ζημιώμᾰτῐ τοῖς ζημιώμᾰσῐ(ν)
    αιτιατική τὸ ζημίωμᾰ τὰ ζημιώμᾰτᾰ
     κλητική ὦ! ζημίωμᾰ ζημιώμᾰτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ζημιώμᾰτε
γεν-δοτ τοῖν  ζημιωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζημίωμα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ζημιόω / ζημιῶ + -μα [1]

Ουσιαστικό

ζημίωμα ουδέτερο

Συγγενικά
  • ἐπιζημίωμα
  • ζημίωσις
  • ζημιωτής

→ και δείτε τη λέξη ζημία

Αναφορές
  1. «ζημία» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.