εὔθυμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ εὔθυμος	τὸ εὔθυμον	οἱ, αἱ εὔθυμοι	τὰ εὔθυμα
Γενική	τοῦ, τῆς εὐθύμου	τοῦ εὐθύμου	τῶν εὐθύμων	τῶν εὐθύμων
Δοτική	τῷ, τῇ εὐθύμῳ	τῷ εὐθύμῳ	τοῖς, ταῖς εὐθύμοις	τοῖς εὐθύμοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν εὔθυμον	τὸ εὔθυμον	τοὺς, τὰς εὐθύμους	τὰ εὔθυμα
Κλητική	εὔθυμε	εὔθυμον	εὔθυμοι	εὔθυμα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			εὐθύμω
Γενική-Δοτική			εὐθύμοιν

εὔθυμος < εὖ + θυμός + -ος

εὔθῡμος, -ος, -ον

εὔθυμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
εὔθυμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.