εὐέλικτος

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ εὐέλικτος τὸ εὐέλικτον
      γενική τοῦ/τῆς εὐελίκτου τοῦ εὐελίκτου
      δοτική τῷ/τῇ εὐελίκτῳ τῷ εὐελίκτῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν εὐέλικτον τὸ εὐέλικτον
     κλητική ὦ! εὐέλικτε εὐέλικτον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ εὐέλικτοι τὰ εὐέλικτᾰ
      γενική τῶν εὐελίκτων τῶν εὐελίκτων
      δοτική τοῖς/ταῖς εὐελίκτοις τοῖς εὐελίκτοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς εὐελίκτους τὰ εὐέλικτᾰ
     κλητική ὦ! εὐέλικτοι εὐέλικτᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ εὐελίκτω τὼ εὐελίκτω
      γεν-δοτ τοῖν εὐελίκτοιν τοῖν εὐελίκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐέλικτος (ελληνιστική κοινή) < (εὖ) εὐ-+ ἑλικ- (όπως αρχαία ελληνική ἑλίσσω + -τος, κατάληξη ρηματικού επιθέτου [1]

Επίθετο

εὐέλικτος, -ος, -ον

Συγγενικά
  • → δείτε τη λέξη ἑλίσσω

Αναφορές
  1. «ευέλικτος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.