διέλευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ διέλευσῐς αἱ διελεύσεις
      γενική τῆς διελεύσεως τῶν διελεύσεων
      δοτική τῇ διελεύσει ταῖς διελεύσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν διέλευσῐν τὰς διελεύσεις
     κλητική ὦ! διέλευσῐ διελεύσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διελεύσει
γεν-δοτ τοῖν  διελευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διέλευσις < (δια-) δι- + ἔλευσις < διελεύσομαι, μέλλοντας του διέρχομαι
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: διέλευση

Ουσιαστικό

διέλευσις θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.