αἰτιατός
Αρχαία ελληνικά (grc)
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | αἰτιατός | ἡ | αἰτιατή | τὸ | αἰτιατόν |
| γενική | τοῦ | αἰτιατοῦ | τῆς | αἰτιατῆς | τοῦ | αἰτιατοῦ |
| δοτική | τῷ | αἰτιατῷ | τῇ | αἰτιατῇ | τῷ | αἰτιατῷ |
| αιτιατική | τὸν | αἰτιατόν | τὴν | αἰτιατήν | τὸ | αἰτιατόν |
| κλητική ὦ! | αἰτιατέ | αἰτιατή | αἰτιατόν | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| ονομαστική | οἱ | αἰτιατοί | αἱ | αἰτιαταί | τὰ | αἰτιατᾰ́ |
| γενική | τῶν | αἰτιατῶν | τῶν | αἰτιατῶν | τῶν | αἰτιατῶν |
| δοτική | τοῖς | αἰτιατοῖς | ταῖς | αἰτιαταῖς | τοῖς | αἰτιατοῖς |
| αιτιατική | τοὺς | αἰτιατούς | τὰς | αἰτιατᾱ́ς | τὰ | αἰτιατᾰ́ |
| κλητική ὦ! | αἰτιατοί | αἰτιαταί | αἰτιατᾰ́ | |||
| δυϊκός | ||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | αἰτιατώ | τὼ | αἰτιατᾱ́ | τὼ | αἰτιατώ |
| γεν-δοτ | τοῖν | αἰτιατοῖν | τοῖν | αἰτιαταῖν | τοῖν | αἰτιατοῖν |
| 2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Ετυμολογία
- αἰτιατός < ρηματικό επίθετο του αἰτιάομαι/αἰτιῶμαι
Επίθετο
αἰτιατός, -ή, -όν
- αιτιατός
- (μεσαιωνική ελληνική) ένοχος, υπαίτιος
- (ουσιαστικοποιημένο) αἰτιατόν: αποτέλεσμα
- ≠ αντώνυμα: αἴτιον
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.