αἰδήμων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	αἰδήμων	τὸ	αἰδῆμον
γενική	τοῦ/τῆς	αἰδήμονος	τοῦ	αἰδήμονος
δοτική	τῷ/τῇ	αἰδήμονῐ	τῷ	αἰδήμονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	αἰδήμονᾰ	τὸ	αἰδῆμον
κλητική ὦ!		αἰδῆμον		αἰδῆμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	αἰδήμονες	τὰ	αἰδήμονᾰ
γενική	τῶν	αἰδημόνων	τῶν	αἰδημόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	αἰδήμοσῐ(ν)	τοῖς	αἰδήμοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	αἰδήμονᾰς	τὰ	αἰδήμονᾰ
κλητική ὦ!		αἰδήμονες		αἰδήμονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	αἰδήμονε	τὼ	αἰδήμονε
γεν-δοτ	τοῖν	αἰδημόνοιν	τοῖν	αἰδημόνοιν
3η κλίση, ομάδα 'σώφρων', Κατηγορία 'σώφρων' όπως «σώφρων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

αἰδήμων < αἰδέομαι, • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

αἰδήμων, -ων, -ον

ντροπαλός, αιδήμων
※ 3ος αιώνας κε Διογένης ο Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Γ, 26
Φησὶ δ' Ἡρακλείδης ὅτι νέος ὢν οὕτως ἦν αἰδήμων καὶ κόσμιος ὥστε μηδέποτε ὀφθῆναι γελῶν ὑπεράγαν
Λένε (λέγεται) δε, ότι ο Ηρακλείδης νέος (στα νιάτα του), ήταν ντροπαλός και κόσμιος, τόσο που ποτέ δεν τον είχαν δει να γελά υπερβολικά
κόσμιος

αἰδήμων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
αἰδήμων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.