Πολίχνη

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πολιχνα-
ονομαστική	ἡ	Πολίχνη	αἱ	Πολίχναι
γενική	τῆς	Πολίχνης	τῶν	Πολιχνῶν
δοτική	τῇ	Πολίχνῃ	ταῖς	Πολίχναις
αιτιατική	τὴν	Πολίχνην	τὰς	Πολίχνᾱς
κλητική ὦ!		Πολίχνη		Πολίχναι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Πολίχνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Πολίχναιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Η προσωδία, όπως στον πληθυντικό πολίχναι σε κείμενα.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Πολίχνη < πολίχνη

Πολίχνη, -ης θηλυκό

πολίχνη, Πολίχνα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.