Κρονόληρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Κρονόληρος	οἱ	Κρονόληροι
γενική	τοῦ	Κρονολήρου	τῶν	Κρονολήρων
δοτική	τῷ	Κρονολήρῳ	τοῖς	Κρονολήροις
αιτιατική	τὸν	Κρονόληρον	τοὺς	Κρονολήρους
κλητική ὦ!		Κρονόληρε		Κρονόληροι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Κρονολήρω
γεν-δοτ	τοῖν		Κρονολήροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Κρονόληρος < Κρόν(ος) (παρατσούκλι για ανόητο γέρο) + -ό- + λῆρος

Κρονόληρος, -ου / κρονόληρος αρσενικό

Κρονόληρος, κρονόληρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.