duracinus

Λατινικά (la)

duracinus < durus (=σκληρός) + acinus (=καρπός, ρώγα, ιδίως του σταφυλιού)

duracinus, -a, -um

σκληρός
(πληθυντικός) διάφορα φρούτα, π.χ. ροδάκινα, κεράσια
sed persicorum palma duracinis (Plinius, Naturalis Historia, 15, 12)

	ενικός			πληθυντικός
	*αρσενικό*	*θηλυκό*	*ουδέτερο*	*αρσενικό*	*θηλυκό*	*ουδέτερο*
ονομαστική	duracinus	duracina	duracinum	duracinī	duracinae	duracina
γενική	duracinī	duracinae	duracinī	duracinōrum	duracinārum	duracinōrum
δοτική	duracinō	duracinae	duracinō	duracinīs	duracinīs	duracinīs
αιτιατική	duracinum	duracinam	duracinum	duracinōs	duracinās	duracina
κλητική	duracine	duracina	duracinum	duracinī	duracinae	duracina
αφαιρετική	duracinō	duracinā	duracinō	duracinīs	duracinīs	duracinīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.