ῥωγμή

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ῥωγμή αἱ ῥωγμαί
      γενική τῆς ῥωγμῆς τῶν ῥωγμῶν
      δοτική τῇ ῥωγμῇ ταῖς ῥωγμαῖς
    αιτιατική τὴν ῥωγμήν τὰς ῥωγμᾱ́ς
     κλητική ὦ! ῥωγμή ῥωγμαί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ῥωγμᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  ῥωγμαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥωγμή < ῥήγνυμι

Ουσιαστικό

ῥωγμή, -ῆς θηλυκό

  1. (για οστό) κάταγμα
  2. (για έδαφος, ξύλο) σχισμή, σκάσιμο

Συνώνυμα
  • ῥωγή
  • ῥωγμός
  • ῥωχμός

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.