Ὑμηττός

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ῡμηττ-
ονομαστική	ὁ	Ὑμηττός	οἱ	Ὑμηττοί
γενική	τοῦ	Ὑμηττοῦ	τῶν	Ὑμηττῶν
δοτική	τῷ	Ὑμηττῷ	τοῖς	Ὑμηττοῖς
αιτιατική	τὸν	Ὑμηττόν	τοὺς	Ὑμηττούς
κλητική ὦ!		Ὑμηττέ		Ὑμηττοί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ὑμηττώ
γεν-δοτ	τοῖν		Ὑμηττοῖν
συνήθως στον ενικό
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ὑμηττός < → λείπει η ετυμολογία

Ὑμηττός αρσενικό

Ὑμηττός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Ὑμηττός - Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.