ὄκνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὄκνος	οἱ	ὄκνοι
γενική	τοῦ	ὄκνου	τῶν	ὄκνων
δοτική	τῷ	ὄκνῳ	τοῖς	ὄκνοις
αιτιατική	τὸν	ὄκνον	τοὺς	ὄκνους
κλητική ὦ!		ὄκνε		ὄκνοι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὄκνω
γεν-δοτ	τοῖν		ὄκνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ὄκνος < → λείπει η ετυμολογία

ὄκνος, -ου αρσενικό

παράγωγα & σύνθετα με ὀκν-

ὄκνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ὄκνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.