ἰνδικτιών

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἰνδικτιών αἱ ἰνδικτιῶνες
      γενική τῆς ἰνδικτιῶνος τῶν ἰνδικτιώνων
      δοτική τῇ ἰνδικτιῶνῐ ταῖς ἰνδικτιῶσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἰνδικτιῶνᾰ τὰς ἰνδικτιῶνᾰς
     κλητική ὦ! ἰνδικτιών ἰνδικτιῶνες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἰνδικτιῶνε
γεν-δοτ τοῖν  ἰνδικτιώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰνδικτιών < (άμεσο δάνειο) λατινική indictio [1] < indico < dico

Ουσιαστικό

ἰνδικτιών, -ῶνος θηλυκό

Συνώνυμα

Αναφορές
  1. ινδικτιών - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.