ἐπιζήσας
Αρχαία ελληνικά (grc)
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | ἐπιζήσᾱς | ἡ | ἐπιζήσᾱσᾰ | τὸ | ἐπιζῆσᾰν |
| γενική | τοῦ | ἐπιζήσᾰντος | τῆς | ἐπιζησᾱ́σης | τοῦ | ἐπιζήσᾰντος |
| δοτική | τῷ | ἐπιζήσᾰντῐ | τῇ | ἐπιζησᾱ́σῃ | τῷ | ἐπιζήσᾰντῐ |
| αιτιατική | τὸν | ἐπιζήσᾰντᾰ | τὴν | ἐπιζήσᾱσᾰν | τὸ | ἐπιζῆσᾰν |
| κλητική ὦ! | ἐπιζήσᾱς | ἐπιζήσᾱσᾰ | ἐπιζῆσᾰν | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| ονομαστική | οἱ | ἐπιζήσᾰντες | αἱ | ἐπιζήσᾱσαι | τὰ | ἐπιζήσᾰντᾰ |
| γενική | τῶν | ἐπιζησᾰ́ντων | τῶν | ἐπιζησᾱσῶν | τῶν | ἐπιζησᾰ́ντων |
| δοτική | τοῖς | ἐπιζήσᾱσῐ(ν) | ταῖς | ἐπιζησᾱ́σαις | τοῖς | ἐπιζήσᾱσῐ(ν) |
| αιτιατική | τοὺς | ἐπιζήσᾰντᾰς | τὰς | ἐπιζησᾱ́σᾱς | τὰ | ἐπιζήσᾰντᾰ |
| κλητική ὦ! | ἐπιζήσᾰντες | ἐπιζήσᾱσαι | ἐπιζήσᾰντᾰ | |||
| δυϊκός | ||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | ἐπιζήσᾰντε | τὼ | ἐπιζησᾱ́σᾱ | τὼ | ἐπιζήσᾰντε |
| γεν-δοτ | τοῖν | ἐπιζήσᾰ́ντοιν | τοῖν | ἐπιζησᾱ́σαιν | τοῖν | ἐπιζησᾰ́ντοιν |
| 3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «νικήσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Μετοχή
ἐπιζήσας, -ασα, -αν
- μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἐπέζησα) του ρήματος ἐπιζῶ (ἐπιζάω): επιζήσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.