ἐναντίος

Αρχαία ελληνικά (grc)
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ ἐναντίος ἡ ἐναντίᾱ τὸ ἐναντίον
      γενική τοῦ ἐναντίου τῆς ἐναντίᾱς τοῦ ἐναντίου
      δοτική τῷ ἐναντίῳ τῇ ἐναντίᾳ τῷ ἐναντίῳ
    αιτιατική τὸν ἐναντίον τὴν ἐναντίᾱν τὸ ἐναντίον
     κλητική ὦ! ἐναντίε ἐναντίᾱ ἐναντίον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ ἐναντίοι αἱ ἐναντίαι τὰ ἐναντίᾰ
      γενική τῶν ἐναντίων τῶν ἐναντίων τῶν ἐναντίων
      δοτική τοῖς ἐναντίοις ταῖς ἐναντίαις τοῖς ἐναντίοις
    αιτιατική τοὺς ἐναντίους τὰς ἐναντίᾱς τὰ ἐναντίᾰ
     κλητική ὦ! ἐναντίοι ἐναντίαι ἐναντίᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἐναντίω τὼ ἐναντίᾱ τὼ ἐναντίω
      γεν-δοτ τοῖν ἐναντίοιν τοῖν ἐναντίαιν τοῖν ἐναντίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐναντίος < ἐν +‎ ᾰ̓ντῐ́ος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂entíos < *h₂ent- (πρόσωπο, μπροστά)

Επίθετο

ἐνᾰντῐ́ος, -α, -ον

  1. αντικρινός
  2. ενάντιος

Παράγωγα
  • ἀπενάντιος, ἀπεναντίος
  • ὑπεναντίος
  • ἐναντιο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἐναντιο- στο Βικιλεξικό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.