ἐκδοχή

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἐκδοχή αἱ ἐκδοχαί
      γενική τῆς ἐκδοχῆς τῶν ἐκδοχῶν
      δοτική τῇ ἐκδοχῇ ταῖς ἐκδοχαῖς
    αιτιατική τὴν ἐκδοχήν τὰς ἐκδοχᾱ́ς
     κλητική ὦ! ἐκδοχή ἐκδοχαί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἐκδοχᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  ἐκδοχαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐκδοχή, ήδη τον 6ο/5ο αιώνα < ἐκδέχομαι < ἐκ- + δέχομαι

Ουσιαστικό

ἐκδοχή θηλυκό

  1. αποδοχή, παραλαβή κάποιου πράγματος από κάποιον άλλο, διαδοχή
  2. προσδοκία

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη δέχομαι

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.