Ἀθηνᾶ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός      
Ἀθηναα- > Ἀθηνᾶ
ονομαστική ἡ Ἀθηνάᾱ   > Ἀθηνᾶ
      γενική τῆς Ἀθηνάᾱς > Ἀθηνᾶς
      δοτική τῇ Ἀθηνάᾳ   > Ἀθηνᾷ
    αιτιατική τὴν Ἀθηνάᾱν > Ἀθηνᾶν
     κλητική ὦ! Ἀθηνάᾱ   > Ἀθηνᾶ
1η κλίση, ομάδα 'Ναυσικάα μνᾶ', Κατηγορία 'μνᾶ' όπως «μνᾶ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀθηνᾶ < συνηρημένος τύπος του Ἀθηνάα, ή Ἀθηναία, άγνωστης ετυμολογίας. Συγγενές: Η λέξη συναντάται στις μυκηναϊκές πινακίδες της Γραμμικής Β ως 𐀀𐀲𐀙 (a-ta-na) 𐀡𐀴𐀛𐀊 (po-ti-ni-ja) (Αθανα ποτνία: εικάζεται ότι ήταν το όνομα προελληνικής θεάς). Ο Σαντρέν (Chantraine) [1] πιστεύει ότι πρόκειται για μινωική θεότητα που συνδέεται με τη θεά των όφεων που προστάτευε το ανάκτορο.

Κύριο όνομα

Ἀθηνᾶ, -ᾶς θηλυκό

  1. γυναικείο όνομα
  2. (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) η θεά Αθηνά, Ολύμπια θεά των γραμμάτων, της σοφίας και της νόησης, κόρη του Δία, πολιούχος της Αθήνας

Παράγωγα

προσωνύμια:

και

Αναφορές
  1. Ἀθήνη σελ.27-28 - Chantraine, Pierre Dictionnaire étymologique de la langue grecque. (DELG) [Ετυμολογικό λεξικό της αρχαίας ελληνικής] (στα γαλλικά) Παρίσι: Klincksieck, 1968, Τόμοι 1-4.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.