ἀπόκτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀπόκτησῐς	αἱ	ἀποκτήσεις
γενική	τῆς	ἀποκτήσεως	τῶν	ἀποκτήσεων
δοτική	τῇ	ἀποκτήσει	ταῖς	ἀποκτήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀπόκτησῐν	τὰς	ἀποκτήσεις
κλητική ὦ!		ἀπόκτησῐ		ἀποκτήσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποκτήσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποκτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀπόκτησις < ἀποκτάομαι, ἀποκτη- + -σις

ἀπόκτησις θηλυκό

ἀπόκτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.