ἀποκρότημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀποκρότημᾰ	τὰ	ἀποκροτήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἀποκροτήμᾰτος	τῶν	ἀποκροτημᾰ́των
δοτική	τῷ	ἀποκροτήμᾰτῐ	τοῖς	ἀποκροτήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἀποκρότημᾰ	τὰ	ἀποκροτήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἀποκρότημᾰ		ἀποκροτήμᾰτᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποκροτήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποκροτημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀποκρότημα < → λείπει η ετυμολογία

ἀποκρότημα ουδέτερο

η δημιουργία ήχου, κρότου με τη χρήση δακτύλων, του μέσου και του δείκτη (σε συνδυασμό με τον αντίχειρα)
τῶν δακτύλων ἀποκρότημα

ἀποκρότημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.