ἀμαυρόω

ἀμαυρόω < ἀμαυρός + jω ( < ἀ στερητικό και μαρμαίρω λάμπω)

ἀμαυρόω-ἀμαυρῶ

1. θολώνω, μια εικόνα, κατάσταση, την κάνω πιο θαμπή, ασαφή, αμυδρή, την ξεθωριάζω, αποδυναμώνω κάτι, το εξαφανίζω

   ↪ ἄστρα ἠμαύρωσε ἥλιος

   ↪ καὶ οὐ τὰ νῦν ἀλλὰ τὰ ἀρχαῖα, ὧν ὁ χρόνος ἠμαύρωκε τὰ πολλά. : και όχι τα τωρινά, αλλά τα αρχαία (πράγματα), από τα οποία τα περισσότερα ο χρόνος βύθισε στο σκοτάδι

2. εξαλείφω

   ※  θάλλει καὶ αὔξεται, ὑπὸ δὲ τοῦ πολεμίου φθίνει καὶ ἀμαυροῦται. : (η νόσος) θεριεύει και αυξάνεται, ενώ από ό,τι την πολεμάει φθίνει και εξαλείφεται (Ιπποκράτης, Περί ιερής νούσου, 18)

3. σκουραίνω, σκοτεινιάζω

   ↪ θυομένῳ, ὁ ἥλιος ἀμαυρώθη ἐν τῷ οὐρανῷ. : καθώς προσέφερε τη θυσία του, ο ήλιος σκοτείνιασε στον ουρανό

• ἀμαυρός
• μαῦρος

• ἀμαυρόω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμαυρόω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.