ἀγνότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ἀγνοτητ-
ονομαστική ἡ ἀγνότης αἱ ἀγνότητες
      γενική τῆς ἀγνότητος τῶν ἀγνοτήτων
      δοτική τῇ ἀγνότητῐ ταῖς ἀγνότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀγνότητᾰ τὰς ἀγνότητᾰς
     κλητική ὦ! ἀγνότης ἀγνότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀγνότητε
γεν-δοτ τοῖν  ἀγνοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγνότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀγνό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἀγνότης θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.