ἀγαθότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀγαθότης αἱ ἀγαθότητες
      γενική τῆς ἀγαθότητος τῶν ἀγαθοτήτων
      δοτική τῇ ἀγαθότητῐ ταῖς ἀγαθότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀγαθότητᾰ τὰς ἀγαθότητᾰς
     κλητική ὦ! ἀγαθότης ἀγαθότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀγαθότητε
γεν-δοτ τοῖν  ἀγαθοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγαθότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἁγαθό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἀγαθότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.