ἀγαθοποιός

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἀγαθοποιός τὸ ἀγαθοποιόν
      γενική τοῦ/τῆς ἀγαθοποιοῦ τοῦ ἀγαθοποιοῦ
      δοτική τῷ/τῇ ἀγαθοποιῷ τῷ ἀγαθοποιῷ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀγαθοποιόν τὸ ἀγαθοποιόν
     κλητική ὦ! ἀγαθοποιέ ἀγαθοποιόν
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀγαθοποιοί τὰ ἀγαθοποιᾰ́
      γενική τῶν ἀγαθοποιῶν τῶν ἀγαθοποιῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀγαθοποιοῖς τοῖς ἀγαθοποιοῖς
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀγαθοποιούς τὰ ἀγαθοποιᾰ́
     κλητική ὦ! ἀγαθοποιοί ἀγαθοποιᾰ́
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀγαθοποιώ τὼ ἀγαθοποιώ
      γεν-δοτ τοῖν ἀγαθοποιοῖν τοῖν ἀγαθοποιοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγαθοποιός < ἀγαθ(ός) + -ο- + -ποιός

Επίθετο

ἀγαθοποιός, -ος, -όν

  1. γενικά ο αγαθοεργός, αυτός που κάνει καλό έργο, κατ΄ επέκταση ο γενναίος, ο ευγενής
  2. ο έντιμος

Συνώνυμα

Παράγωγα
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.